Społeczeństwo ludzkie charakteryzuje się pewnym szczególnym trendem do zdobywania i pogłębiania nieustannie wiedzy. Praktycznie każda forma życia (każde żyjątko), które ma zdolności myślenia, zdobywa wiedzę i stara się ją przekazać innym; wiedzę, która pomaga przetrwać. Jednak u podstaw ludzkiego dążenia do pogłębiania wiedzy leży nie tylko przetrwanie, lecz ciekawość, chęć odpowiedzi na niewyjaśnione, odkrywania nowości.

Z pewnością wiedza znacznie ułatwia życie. Pozwala także na zdobycie lepszej pozycji w społeczeństwie, pozwala na osiąganie celów. Choć warto nadmienić, że celem może być nawet satysfakcja z samego posiadania wiedzy. I przez zaprzeczenie - człowiek, który czegoś nie wie traktowany jest przez otoczenie znacznie gorzej.

Także w wymiarze osobistym niewiedza może nie tylko utrudnić życie, ale wręcz przyczynić się do jego utraty. I chyba nie ma człowieka, który by nie pragnął poszerzania swojej wiedzy. I choć z perspektywy szkoły takie stwierdzenie pragnienia wiedzy może wydawać się przesadzone, to jednak należy spojrzeć na to choćby przez pryzmat swoich zainteresowań.

Gdy człowiek czegoś nie wie, stara się zawsze poznać odpowiedź. Jednak bywają sytuacje, w której zdobycie wiedzy jest niemożliwe lub znacznie utrudnione. Na przykład oczekiwana na przybycie ciocia wyruszyła w podróż nie zabierając ze sobą telefonu. Nie wiemy, ani jaką trasą, ani czy wsiadła, lecz przedłużająca się jej nieobecność powoduje, że zaczynamy się martwić i zaczynają pojawiać się myśli, co takiego mogło się wydarzyć. Układamy różne historie, piszemy scenariusze wydarzeń... A wszystko to podyktowane jest tylko tym, iż chcemy wiedzieć, co się stało i dajemy sobie namiastkę posiadania takiej wiedzy w postaci wyobrażeń i domniemań.

A czy zdobycie pewnej wiedzy, której tak pożądamy, zawsze przynosi korzyści. No bo wyobraźmy sobie sytuację, w której dowiadujemy się, że mamy nieuleczalną chorobę, która za kilka lat zacznie dawać widoczne objawy i w ciągu kilkunastu doprowadzi nas do śmierci. Czy posiadanie wiedzy o tym przyniesie więcej dobrego, czy złego? Czy zaczniemy inaczej patrzeć na życie, czy zostanie ono zdominowane wizją śmierci? Albo gdy będziemy wiedzieć, że obrany cel w życiu nie jest osiągalny, czy wówczas będziemy starali się robić wszystko, aby go osiągnąć?

Albo rozważmy jeszcze jeden przykład pewnej historii. Kobieta miała w domu kota, który pewnego dnia podrapał jej firanki, zrzucił ze stołu przygotowaną do pieczenia ciasta miskę z jajkami. Postanowiła więc ukarać sierściucha i wygoniła go z domu na noc. Wieczorem zmęczona sprzątaniem czekała na swojego ukochanego. Ten nie przybywał. Dopiero koło północy dostała telefon. Następnego dnia rano pojechała na identyfikację zwłok. Jej ukochany zginął w wypadku samochodowym. Gdy wróciła, jej kot czekał pod drzwiami. Wzięła go do środka, położyła na kolanach i zaczęła płakać. Teraz tylko on jej pozostał w pustym mieszkaniu. I, zgodzicie się, że błogosławieństwem dla niej jest fakt, że nigdy nie dowie się, iż to jej kot przebiegając przez ulicę zmusił kierowcę innego samochodu do gwałtownego manewru i czołowego zderzenia się z samochodem prowadzonym przez jej ukochanego.

Więc może czasem nie warto dążyć do poznawania prawdy, do zaspakajania głodu wiedzy. Może i właśnie jej brak pozwoli lepiej przeżywać każdą chwilę. Może dzięki niej możemy mieć nadzieje, wiarę, możemy kochać i być kochanymi. Więc jeśli tylko czegoś nie wiemy, gdy ktoś wytyka nam ułomność, może nie warto od razu przeklinać swej niewiedzy. A ktoś kiedyś powiedział, że niewiedza jest błogosławieństwem, kiedy ceną za świadomość tego, że możesz być każdym, jest brak możliwości pozostania sobą.