Zdarza się chyba wszystkim czasem robić coś wbrew sobie. Pomijam przypadki, gdy ktoś zmusza nas w taki, czy inny sposób do wykonania jakiegoś zadania. Także walka z negatywnymi nałogami może mieć swoje uzasadnienie w postaci choćby medycznej czy finansowej. I choć pewnie w tym punkcie robienie (czy może raczej: nierobienie) czegoś wbrew sobie wydaje się najtrudniejsze do przebrnięcia. Ale poszukajmy jakiś miłych, pozytywnych lub choćby neutralnych nałogów... Ale takich, których wyrzeczenie będzie nas coś kosztować.

Trochę trudno tak na poczekaniu wymyślić konkretną rzecz (nie mam pozytywnych nałogów chyba), więc mała hipoteza: Załóżmy sobie człowieka, który lubi nałogowo jeść czekoladę. Załóżmy, że nie cierpi na brak pieniędzy, ani nie jest w żaden sposób zagrożony próchnicą. Na dodatek załóżmy, że to gorzka czekolada, żeby zaraz nie posądzić o zagrożenie cukrzycą (no tak, nie ma nałogów). Więc nasz człowiek, niczym rasowy palacz, nie potrafi przeżyć dnia bez tabliczki czekolady. I nie ma żadnych powodów, by jej sobie odmówić. Czy zatem może postanowić sobie, że nie zje, że odmówi sobie nieszkodliwej przyjemności?

Jak to mówią: nie ma rzeczy niemożliwych (są tylko rzeczy nieopłacalne). Więc postanawia powstrzymać się od swojego łakomstwa. Nie, nie ma żadnych postów czy innych rytuałów. Więc nie ma żadnego logicznego wytłumaczenia. Pytanie, jakie się rodzi, to czy jest to możliwe, czy zdrowo myślący człowiek może działać w sposób zupełnie nielogiczny? W matematycznie poukładanej Naturze takie zachowanie po prostu wydaje się nierealne do zaistnienia. Więc jeśli tak ktoś postępuje, to dlaczego?

Można w tym momencie zacząć snuć teorie. Być może chce wzmocnić swój charakter? No ale to już jakiś cel. Więc może chce pokazać innym, że ma silny charakter? Ale to też jest celem. Więc może kiedyś kupił czekoladę, która okazała się zarobaczona i mimo, że lubi, to ma uraz? Ale mówią, że strach jest przejawem inteligencji. Wszak odwaga wcale nie jest nieodczuwaniem strachu, jak niektórzy sądzą, lecz umiejętnością jego okiełznania. A skoro strach = inteligencja, to inteligentny człowiek raczej stara się unikać sytuacji, w której coś może go "skrzywdzić" psychicznie lub fizycznie. Więc... No tak, każdy powód, jak sama nazwa wskazuje, jest czymś, co może być przyczyną do zmiany zachowania. Więc może choroba psychiczna? Ale i w nich, choć z zewnątrz tego nie widać, wewnątrz pojawi się masa wyimaginowanych powodów.

Zatem, czy owy człowiek może odmówić sobie czekolady bez żadnego powodu? Wszechświat nie znosi niepojmowalnych zachowań, Natura nie akceptuje wybryków, czasem to, co wydaje się nam cudem, ewenementem, jest tylko czymś, czego najzwyczajniej nie potrafimy pojąć umysłem. Że rzeczy, które wydają się nam niemożliwe dla zaistnienia tylko nam się takimi wydają ze względu na to, że nie potrafimy ich objąć umysłem, nie potrafimy zrozumieć czy dostrzec rzeczy, które mogą je wywołać. Nic nie dzieje się bez przyczyny nawet, jeśli przyczyny i efekty tego nie mają żadnego zauważalnego wpływu... No właśnie, kolejna hipoteza: czy to, że podrapałem się w głowę na pewno nie przyniesie skutków choćby za kilka lat? It has been said that something as small as the flutter of a butterfly's wing can ultimately cause a typhoon halfway around the world. [Butterfly Effect] (Ponoć taki drobiazg, jak trzepot skrzydeł motyla, może spowodować tajfun na całej półkuli.[Efekt Motyla - teoria chaosu])

Czy ktoś chce moją czekoladę?